زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

سحیم عبد بنی‌حسحاس





ابوعبدالله سُحَیم عبد بنی‌حسحاس (م حدود ۴۰ هـ)، برده سیاه‌پوست حبشی و از شاعران خوش‌طبع در صدر اسلام بود و پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را دیده و از شعر او خوشش آمد. وی به خاطر اشعار تند و زننده‌اش به قتل رسید.


۱ - معرفی اجمالی



ابوعبدالله سُحَیم، معروف به عبد بنی‌حسحاس بن هند، نامش را سحیم و حیه ذکر کرده‌اند. وی از بردگان سیاه‌پوست حبشی بود که طایفه بنوحسحاس که تیره‌ای از قبیله بنی اسدند، او را خریداری کردند.
او شاعری خوش‌طبع و دارای سروده‌های شیرین بود. در اوایل عصر نبوت به دنیا آمد. پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را دید و از شعر او خوشش آمد.
گفته شده که وی زمان جاهلیت را نیز درک کرده است.
[۶] ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۳، ص۱۶۳.
[۷] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۵، ص۱۲۱.
عبدالله بن ابی‌ربیعه او را خریداری کرد و به عثمان بن عفان هدیه کرد، ولی عثمان آن‌را قبول نکرد و گفت: برای شاعر حریمی نیست، زیرا وقتی سیر باشند، زنان اهلش را به نیکویی می‌سرایند و وقتی گرسنه باشند اهلش را هجو می‌کنند.
او درباره زنان بنوحسحاس شعر می‌گفت و اشعار تند و زننده‌اش سرانجام باعث مرگ وی شد، به‌طوری که او را کشتند و جسدش را به آتش کشیدند. وفات او را حدود ۴۰ هـ ذکر کرده‌اند.
دیوان شعر اثر اوست.

۲ - مطالعه بیشتر



برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۱۶] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۸، ص۱۱۸۹۷.
[۱۷] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۳۰۹.
[۱۹] کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۱، ص۱۷۱.


۳ - پانویس


 
۱. بکری، عبدالله بن عبدالعزیز، سمط اللآلی، ج۱، ص۷۲۱.    
۲. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۲۲، ص۴۷۵.    
۳. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳، ص۶۶۹.    
۴. زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۳، ص۷۹.    
۵. ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۳، ص۲۰۶.    
۶. ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۳، ص۱۶۳.
۷. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۵، ص۱۲۱.
۸. بغدادی، عبدالقادر، خزانة الادب، ج۲، ص۱۰۲.    
۹. ابن‌قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الشعر و الشعراء، ص۳۹۶.    
۱۰. جمحی، محمد بن سلّام، طبقات فحول الشعراء، ج۱، ص۱۸۷.    
۱۱. ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۵، ص۱۴۱.    
۱۲. ابن‌شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۲، ص۴۲.    
۱۳. کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۴، ص۲۰۶.    
۱۴. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۹۲.    
۱۵. زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۳، ص۷۹.    
۱۶. دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۸، ص۱۱۸۹۷.
۱۷. سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۳۰۹.
۱۸. ابن‌معتز، عبدالله بن محمد، طبقات الشعراء، ص۱۵۵.    
۱۹. کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۱، ص۱۷۱.
۲۰. ابن‌حزم، علی بن احمد، جمهرة انساب العرب، ص۱۹۴.    
۲۱. جاحظ، عمرو بن بحر، البیان و التبیین، ج۱، ص۷۱.    
۲۲. ابن‌سلام جمحی، محمد بن سلام، طبقات الشعراء، ج۱، ص۹۲.    
۲۳. ابن‌سلام جمحی، محمد بن سلام، طبقات الشعراء، ص۱۷۲.    


۴ - منبع


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۵۶، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله سُحَیم».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.